صحنه زير را تصور كنيد:
زمين خيلي خيلي نزديكتر به خورشيد باشد. (حدود 1/25 فاصله عطارد به خورشيد).
آنقدر نزديك كه هر يك سال كامل تنها چند ساعت طول بكشد.
آنقدر نزديك كه گرانش يك نيمكره را در نور روز و نيمكره ديگر را در تاريكي بي پايان محبوس كرده است.
آنقدر نزديك كه اقيانوس هاي ميجوشند ، سنگ ها براحتي ذوب شده و حتي بخار مي شوند.
آنقدر نزديك كه ابر ها باراني از گدازه مي بارند.